Co nas czeka w Assassin's Creed: Ragnarok

Assassin's Creed: Legion to ciekawy, jednak nie tak wyjątkowy przypadek gry, do której zdobywamy się z okresem. Pozornie niezmieniona zasada w początku nie tworzy na korzyść Valhalli, a w toku przygody określamy jak dużo korzystnych zmian wprowadzono a bliska ocena ulega powolnej zmianie.

Tym zupełnie zdobywamy się w forma Eivor (płeć wybieramy sami) - wikinga, który u boku swojego brata zastępczego opuszcza mroźną Północ, by osiedlić się na angielskiej ziemi, gdzie teren jest wydajniejszy, a innowiercy posiadają liczne skarby do ograbienia. Zarys fabularny to wykonanie marzeń każdego entuzjasty serialu „Wikingowie”, a o dziwo autorze nie sięgają po tanie sentymentalne sztuczki również utrzymują, by historia Eivor była ważna.

Celowo nie przemawiamy zbyt dużo o jednym bohaterze lub bohaterce, gdyż w porównaniu z Bayekiem i Aleksiosem lub Kassandrą, tutaj jesteśmy do podejmowania z linią, która niezależnie z wybranej płci jest specjalna, naturalna i ma nasz styl. Niestety stanowili na ostatnie gotowi, choć ten czynnik bardzo dobrze nas zaskoczył. Eivor ma charakter.

Tematyka Bractwa Asasynów i problemy to plus są obecne, lecz absolutnie nie przeszkadzają także nie gryzą się z historią osady wikingów, próbującej znaleźć swoje znaczenie i przebywać w relacjach z znajomymi. Layla Hassan wraca również ostatkiem sił przeczesuje przeszłość, aby naprawić coraz to wyjątkowo niebezpieczną współcześnie planetę. Zagrożenie jest trafne i czujemy, że jest to zwieńczenie narracji kontynuowanej od Origins.

Wróćmy a do nordyckiego asasyna, którym w trakcie gry wywieramy jeszcze toż zdrowszy przychód na ostatnim terytorium. Bohater wraz z garstką osadników zajmuje opuszczoną wioskę również podnosi jej rozbudowę. Z rozwojem fabularnym widzimy, jak z miejsca namiotowego rośnie miasteczko pełne bycia.

Prezentuje na każdym kroku zachęca oraz płaci za chęć eksploracji licznymi skarbami w skórze zasobów również kolejnego ekwipunku, a sam wątek pierwszy jest na końcu duży i wielki, że wystarczy się jego sprzyjać, by tak i oczywiście odkryć część tego, co świadczy nam Anglia. To znaczny atut dla kobiet, które lubią gry w łatwym świecie, lecz przytłacza ich za ogromna wartość znaczników na karcie.

Eivor w osadzie decyduje na indywidualnej mapie strategicznej, jaki region odwiedzić, by nawiązać kontakt z liderami i zadbać o odpowiednią metodę zagraniczną. Każdy poziom to kilkugodzinny oryginalny wątek fabularny z polskimi bohaterami oraz sztukami do pokonania.

Raz pomagamy odbić wikińską osadę, którą podstępem przejęli Anglosasi, innym razem pomagamy młodemu królowi pod jedną banderą zjednać lud napływowy oraz autochtonów. Kiedy indziej zaś bronimy sąsiadów przed innymi wikingami, którym właśnie krew również palenie wiosek w górach. Obraz duńskich wojowników jest obszerny i popularny. Łatwo nie można powiedzieć, że twórcy chcieli pokazać wikingów tylko jako najeźdźców, ale jeszcze jako możny kulturowo naród, który dodatkowo może zaoferować coś od siebie chrześcijańskim gospodarzom.

Nie każde tematy są ciekawe, co czuć po misjach pobocznych, które raz zachwycają mocą i ważnym w grze nastrojem, a raz śmieszą czystością i przewidywalnością. Jest nierówno, tylko na wesele dodatkowe momenty nie zabierają dużo czasu, to łatwo to zignorować. https://pobierzgrepc.com/

Assassin's Creed zawsze charakteryzowało się kilkoma fundamentalnymi elementami: osadzeniem w danym punkcie ważnym i nadaniu kierunku fabularnego oraz walką. To ostatnie w wyniku jest pasjonujące oraz odchodzi od swej formuły serii, dryfując bliżej wiedźmińskiej wolności w prowadzeniu pojedynków, wzbogacając myśl o duży arsenał oraz kombinacje umiejętności.

Eivor to demon na polu bitwy, który odcina kończyny przeciwnikom, stosuje brutalne parowania oraz dobija ogłuszonych wrogów tak, że widzimy jak odpada im głowa. Nigdy wcześniej nie istniałoby naprawdę bardzo rozczłonkowywania w części dodatkowo z początku jest więc aż za groteskowe, lecz z czasem przyzwyczajamy się - średniowiecze nie chodziło do delikatnych czasów dla wojowników.

Płynność konkurencje stanowi niebezpieczniejsza niż w Odyssey - nasza sytuację łączy ciosy w piękne kombinacje, kontry nie wyglądają jak oderwane od wszelkiego innego animacje, a zainteresowani nie liczą na „bliską kolej”, tylko niejednokrotnie nas atakują równocześnie, żeby jak łatwo powalić i wyeliminować. Eivor nie leczy się samoistnie, ale musi coś zjeść, a mamy małe drodze w trakcie potyczek a przeważnie istniejemy na granic poznania i śmierci. Brutalne, jednak i biorące.

Fani drzewek nauki i eksperymentowania z sposobem będą szczęśliwi. Jeżeli tylko chcemy, możemy zaopatrzyć się chociażby w dwie tarcze albo biegać w dwoma dwuręcznymi toporami. Jedyne ograniczenia są połączone z odblokowywaniem umiejętności, zezwalających na stosowanie tak silnych zestawów oręża, chociaż to nie posiada żadnego problemu, bowiem w jakiejkolwiek chwili możemy resetować rozkład kompetencje i otworzyć rozwinąć bohatera w całkowicie innym kierunku. Różnica między niewidocznym zabójcą a głośnym, podpalającym wrogów wojem jest niesamowita oraz poprawia grę niejednokrotnie, kiedy myślimy, że widzieliśmy już wszystko oraz nagle obieramy całkiem nową metodę prowadzenia kampanii.

Wolność w akcji przemieszcza się też na wolność eksploracji również wykonywania pracy. Gra bardzo rzadko narzuca metody wykonywania ćwiczeń. Nic nie idzie na granicy, by miłośnicy serii korzystali z przemieszczania się po obozie wroga w kapturze, pokrywając się przed wzrokiem strażników, dzięki zlewaniu z tłumem, ale też nic nie stoi nas przed frontalnym atakiem z drakkarem, pełnym dobranej własnoręcznie ekipy wikingów, którzy na dźwięk rogu bitewnego rozpoczynają inwazję, podpalanie strzech i ogólnie pojęty szaber. Ta wolność sprawia, że nawet dla gościa, kto zna Assassin's Creed od pierwszej części po wielu godzinach zawsze będzie więc chodzi ciekawa również droga.

Nie zahaczyliśmy o żadnych aktywnościach, pełniących funkcję mini-gier, a tychże zarówno istnieje kilka. Łowimy ryby, stawiamy wieże z kamieni, prezentujemy w kości, i nawet prowadzimy tradycyjne pojedynki na rymowane obelgi, co więcej zwiększa charyzmę bohatera. To najwyższe odblokowuje niejednokrotnie nowe drogi dialogowe, a gdy na mini-grę, to nagroda jest wystarczająco istotna dla reszty rozgrywki.